In het dorp waar ik woonde wordt midweeks een plaatselijk nieuws- en vooral advertentieblad ‘De Westervelder’ bezorgd. Meestal keurde ik dit blad geen blik waardig, maar toen die keer, half juli 2016, sloeg ik wat achteloos wat bladen om. In het middenkatern staan advertenties van ondernemingen, middenstanders, mensen met eigen bedrijfjes e.d. Dat katern sloeg ik vrijwel altijd over, maar toen die keer niet. Er stonden advertenties uit het dorp Vledder in vermeld.
Tot mijn niet geringe verbazing las ik daar een advertentie van een plaatselijke fysiotherapeut die tot mijn verbazing een behandeling voor tinnitus aanbood, het zogenaamde tinnitus-concept. Aangezien ik al een tijdje in toenemende mate met oorsuizingen rondliep, maar nog niet de stap naar het zoeken naar een geneeswijze gezet had, pakte ik meteen de telefoon voor een afspraak. Ik sprak het bandje in en later die dag belde de fysiotherapeute mij terug. Dat was Sandra Posthumus en we maakten een eerste afsprak voor behandeling. Dat bleek het begin van een serie te zijn. Vanaf 20 juli tot eind oktober wel 14 behandelingen. Daarna volgden de, thans als zodanig genoemde, onderhoudsbehandelingen in een maandelijks ritme tot aan mijn verhuizing eind oktober 2017.
Aan het begin van het consult moest ik eerst naar links en dan naar rechts kijken. Met ferme duimdruk duwde Sandra op pijnlijke plekken in de nek en langs de hals, terwijl ik zelf toch de indruk had dat ik in de nek nauwelijks gespannen was. Dat bleek dus anders te zijn. De eerste behandelingen waren behoorlijk pijnlijk; de pijn duurde tot nog wel enkele dagen na de behandeling. Het tweede gedeelte van de behandeling, de rugmassage, was een weldaad voor me.
Mijn tinnitus was weliswaar duidelijk hoorbaar, maar is nooit heel ernstig of erg hinderlijk geweest. Wel moest ik wennen het voortdurend aanhouden ervan; je loopt er altijd mee rond. Je wordt ermee wakker en je staat ermee op. Maar ik heb er nauwelijks last van gehad met slapen.
Na pak weg zo’n 6 à 7 behandelingen merkte ik dat het suizen gaandeweg wat minder begon te worden, totdat er perioden volgden waarin dat zelfs nog nauwelijks hoorbaar werd of dat ik er nauwelijks nog erg in had.
Heb ik toch al de gewoonte om ’s morgens na het opstaan lekker wat lichaamsoefeningen en meditaties te doen, de behandeling van Sandra heeft mij ertoe aangezet er speciaal meer met de nek te doen, met aanvankelijk zelf er iets meer spanning op te zetten, deze los te laten en vervolgens meer ontspanning te verkrijgen.
Thans ben ik zover gevorderd dat ik het suizen veelal nog nauwelijks hoor of dat het steeds langer durende periodes geheel verdwenen is, ofschoon het ook zo maar ineens, zonder enige bewuste aanleiding daartoe, weer variërend van een paar uur tot een weekje iets meer hoorbaar is.
Zo kan ik ergens in de nacht wakker worden en hoor dan geen enkel suizen. Vervolg ik mijn slaap en word in de morgen wakker, dan kan dat met enig suizen zijn; later op de dag blijkt dat suizen dan ineens verdwenen te zijn, zoals ik op zeker moment opmerk.
Het opnieuw hoorbare suizen is dan blijkbaar de uitdrukking van een nog steeds aanwezige ‘aandoening’ in een diepere laag in mijn onderbewustzijn en die drukt zich nu in het bewustzijn door. Maar dankzij mijn inmiddels opgedane ervaring hiermee weet ik ook dat het ook zo maar weer minder kan worden of voor kortere of langere duur .geheel verdwijnt.
Het lijkt erop dat ik in de aanlooptijd van onze verhuizing deze stappen in mijn ontwikkeling nog met Sandra en zij met mij mocht zetten waarvoor mijn warme dank aan haar.