Hier mijn verhaal: tijdens de zomer vakantie in 2003 merkte ik een piep op in mijn hoofd. Ik dacht toen dit gaat wel over, maar nee hoor hij bleef.
Ik werkte toen in een drie ploegendienst en na verloop van tijd werd de piep heviger en ik begon er last van te krijgen. Het slapen werd minder en was “s nachts veel wakker. Vooral de nachtdiensten gaven steeds meer problemen. Op het laatst sliep ik nog maar 3 uren en kon met geen mogelijkheid weer slapen. Het gezegde “slaap je niet dan rust je toch” werkte op een gegeven moment ook niet meer. Na 3 nachtdiensten zat ik er doorheen en snipperde de laatste nacht, maar dat kon ook niet eeuwig doorgaan, dus melde ik me steeds vaker ziek .
In augustus ben ik naar de huisarts gegaan, deze stuurde me door naar de KNO-arts. Deze man kon ook niets voor me doen en stuurde me door naar een audioloog. Na diverse test vertelde hij me dat mijn oren beschadigd waren (Lawaaidoof) en dit de piep veroorzaakte, en hij weinig meer voor me kon doen en gaf me het advies: U moet er maar mee leren leven , want anders heeft u geen leven. Hij schreef toen een brief naar mijn werkgever, met het advies om mij over te plaatsen van de drie ploegendienst naar een dagdienst. Dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar in overleg met de directeur, personeelsfunctionaris en de bedrijfsgeneeskundige dienst, ben ik in 2006 in de dagdienst begonnen. Hier knapte ik weer redelijk op door de regelmaat en de werkzaamheden met minder stress. Maar de piep bleef.
Na ongeveer 3 a 4 jaar was ik weer redelijk de oude, ik had weer meer energie en kreeg veel meer rust. Toen kreeg ik een baan op de engineeringsafdeling . Dit was een afdeling waar ik veel afwisseling had en met veel plezier gewerkt heb tot mijn pensionering op 1 december van 2013. Maar de piep bleef, en werd langzamerhand meer. ‘s Nachts slecht slapen en overdag moe en zo sukkelde ik verder.
Op een verjaardag van een familielid in 2016 kwam het ter sprake. Een schoonzus hoorde het verhaal en vertelde me dat in Vledder een vrouw woonde die zich bezighoud met mensen met tinnitus patiënten. Ik dacht toen meteen, baat het niet het schaadt ook niet. En ik heb in het najaar van 2016 contact met haar gezocht. Ze had een wachtlijst, maar eind januari kon ik bij haar terecht en begon de therapie. Na enige behandelingen begon er al wat te veranderen. De piep werd niet minder maar anders en tot mijn verrassing kon ik mijn hoofd verder draaien, ik had ‘s nachts minder last van koude voeten, ik was minder duizelig en tot mijn verbazing ging ik een stuk beter slapen.
Ik ben nu bijna een jaar verder en voel mij fitter, de piep is minder geworden en mijn leven weer een stuk aangenamer.
27-12-2017 Auke (echte naam in de praktijk bekend)
Reactie van mijn vrouw
Tinnitus heb je niet alleen, ook al horen je naasten niet de ”piep” die in een hoofd zit. Naasten hebben er wel degelijk last van. ‘s Nachts wakker liggen, tv kijken, omwoelen enz. hier heb je als partner ook veel last van. Nu ik niet meer iedere morgen vroeg mijn bed uit moet, beter te handelen. Sinds mijn partner onder behandeling is, geen nachtelijk tv kijken meer en krijgen we meer rust/slaap