top of page

Anita - leeftijd 50-60 jaar

Al sinds jaar en dag ben ik gewend aan een brommend suisje in mijn rechteroor.

Het zal wel een kwestie van gehoorschade zijn, dacht ik. En ach, hier is mee te leven.

Tot zo'n 11 maanden geleden.

Tijdens een kloosterretraite ervoer ik het geluid in mijn oor ineens anders.

Het was een irritante piep die de stilte (die heb je in het klooster) overheerste.

Waarschijnlijk was dit al een tijdje zo, maar werd ik mij er daar pas echt van bewust.

Na deze kloosterervaring merkte ik de hinderlijke piep steeds vaker op.

Vooral 's-avonds op de bank was ie overheersend aanwezig.

Een paar maanden later heb ik vanwege (terugkerende) nek-, schouder- en hoofdpijnklachten een fysio bezocht.

Hij stelde voor mijn nek te kraken. Dat ging met behoorlijk wat geweld en ik was naderhand erg duizelig.

Die avond was de piep in mijn oor niet te harden. De piep overstemde alles. Volgens de fysio een goed teken want dat betekent dat er iets in werking is gezet.

Echter, na nog een paar sessies bij de fysio (met uiteraard een verbod op het kraken van mijn nek) bleef de piep bovenmatig irritant aanwezig.

Ik raakte steeds meer gefocust op de vreselijke piep, kreeg stress en was bang dat er geen vooruitzicht zou zijn op verbetering.

Bij het maken van een afspraak met de dokter wist de doktersassistente mij meteen al te vertellen dat dit een lastig verhaal zou worden en dat er waarschijnlijk weinig aan is te doen.

Niet bepaald hoopgevend. De paniek begon een beetje toe te slaan. Het werd tijd om zelf op internet op zoek te gaan naar een strohalm.

Gelukkig kwam ik op de site van tinnitus-concept terecht met hoopvolle verhalen van cliënten, een mooi persoonlijk verhaal van Sandra en verrassende inzichten.

Dit was een poging waard!

Voordat je een intakegesprek krijgt, moet je door een vragenlijst heen. Daarmee krijgt Sandra een goed beeld van jou en je klachten en je krijgt een uitgebreide terugkoppeling.

Haar uitleg vond ik erg verhelderend en geloofwaardig. Het leek er sterk op dat mijn persoonlijkheid (overgevoelig, snel overprikkeld, controlefreak, perfectionistisch) in combinatie met mijn gespannen en overbelaste nekspieren leiden tot overprikkeling van mijn hersenstam wat zich vervolgens uit in een piep in mijn oor.

Ik kreeg meteen goede tips mee en werd me ervan bewust dat ik meer balans moest aanbrengen in mijn leven. Ik ben afspraken met veel prikkels gaan afzeggen en ging zo veel mogelijk even rusten (op bed liggen) wanneer de piep erg was. Het viel mij namelijk al op dat de piep 's-ochtends wanneer ik wakker werd altijd minder aanwezig was. Dus rust was blijkbaar heilzaam.

Haar behandelingen zijn magisch. Sandra masseert nog echt! Heel specifiek en grondig en anders dan anders. Ook best heftig. Met super verrassend resultaat. Veel meer ruimte in mijn nek en de piep begon te veranderen. Niet meer altijd even sterk aanwezig. Langzaam maar zeker leek ik er meer controle over te krijgen. Het machteloze gevoel begon langzaam maar zeker te verdwijnen. Ik begon na verloop van tijd te merken wanneer de piep erger werd. Na een etentje of feestje met veel mensen, na fysieke inspanning, na veel achter de laptop zitten. Dit betekende dus ook dat de piep op andere momenten minder erg was. Langzaam maar zeker verdwijnt de piep steeds meer naar de achtergrond. Natuurlijk is ie er soms nog wel, maar de meeste tijd ervaar ik m niet. Wat een wereld van verschil. En dat dankzij het bewust zijn van de triggers die bij mij tot tinnitus leiden, de mogelijkheden om hier zelf wat aan te doen (koop ook haar boek) en de gouden handen van Sandra.. Mijn dank aan Sandra is groot en ik gun andere mensen die met deze klachten kampen (misschien nog langer en nog erger) dat ze bij Sandra weer vertrouwen krijgen en de juiste handvaten om een leven te kunnen leiden zonder tinnitus in de hoofdrol.

80 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Annabel - leeftijd 25-30 jaar

Wanneer de emmer vol is … Vorig jaar 1 januari is een dag om nooit te vergeten. Ik lag in bed en hoorde een gek geluidje in mijn rechteroor. Een gekke piep wat me deed denken aan een fluitketel. Ik da

Arjan - leeftijd 50-60 jaar

Ik weet nog goed wanneer ik werd geconfronteerd met mijn “piep”: dat was na een lange autorit naar het buitenland. Toen ik op de plaats van bestemming was aangekomen, wilde ik gaan slapen maar dacht i

bottom of page